Ég hafði nægan tíma á Kúbu til að skrifa bloggfærslur og færa þær svo yfir á á nettölvuna þegar ég fór á netið og birta síðan… en ég nennti því ekki. Þannig að í staðinn kemur hér yfirlit yfir hvernig var. Þannig það verður svolítið löng færsla
Ég fór föstudaginn 15. apríl frá London til Madrid og þaðan til Kúbu. Flugið til Kúbu var um 10 tímar og þegar til Kúbu var komið tók eyjan á móti mér með þessu líka prýðisfallega sólarlagi sem sást vel úr vélinni þegar við biðum eftir að komast frá borði. Einhvern veginn tókst mér að verða síðastur út úr vegabréfaskoðun en fékk hins vegar bakpokann minn strax og ég kom að bandinu, aðrir biðu lengur. Síðan tók við góður hálftími í biðröð eftir að skipta peningum, en á hótelið komst ég áður en of langt var liðið á kvöld. Fyrstu nóttina tók ég eftir að þó nokkuð hljóðbært var á hótelinu, og samtöl niðri á opna barnum bárust vel upp. Eftir það greip ég til eyrnatappanna.
Helgin fór að mestu í að sofa úr mér flugþreytuna en á mánudeginum byrjaði dansinn. Ég var þarna á vegum dansk/sænsks hóps þannig að ég var eini sem ekki talaði reiprennandi norrænu. Það kom aldrei verulega í koll mér, en gat verið óþægilegt.
Fyrri vikuna dansaði minn hópur á systurhóteli þessa um 10 mínútna gang frá og það var dansað frá 9.30 til 1.30, með hálftíma frímínútum
Fyrsta mánudaginn fór hópurinn saman í gönguferð um Havana, og sáum lítinn hluta af gömlu Havana, Vieja Habana. Daginn eftir var farið á Casa de la Música klúbbinn og dansað við dynjandi salsaband. Mikið stuð, og þar sem klúbburinn var opinn til 9 var nægur tími á eftir til að borða saman.

Á miðvikudeginum tók ég mér frí en á fimmtudeginum var aftur farið að dansa. Á föstudeginum var síðan partí á hótelinu, enda tæpur helmingur hópsins þá að fara heim.

Laugardagurinn fór í að ganga Vieja Habana þvers og kruss. Frá um 1980 er búið að vinna mikið verk í að endurgera hús í þessum hluta, og sumar götur og torg eru afskaplega flott. En það þarf ekki annað en að fara eina götu til hliðar til að koma þar sem ekki hefur verið gert upp og sést þá hversu afskaplega illa farin og þreytt hverfið er, en jafnvel á niðurníddum húsum sjást ennþá leyfar af forni fegurð. Það er afskaplega tilkomumikið að ganga þar um.

Síðan fór ég yfir í virkið El Morro, við hafnarkjaftinn og skoðaði mig þar um ásamt danskri fjölskyldu og dansfélaganum mínum kúbönskum, en við vorum öll með okkar sérstaka danspartner sem við dönsuðum við í tímum og fórum með út þegar farið var að dansa. Hún fór síðan með okkur á lítinn veitingastað þarna skammt frá til að snæða kvöldverð áður en haldið var heim á hótel.

Á sunnudeginum bauð hún mér síðan að fylgjast með trúarathöfn sem hennar trúflokkur var með. Ég held að sú uppákoma verðskuldi sérfærslu, frekar ólíkt íslenskri kirkjuferð!
Seinni vikan var frekar róleg, eftir að fækkaði í hópnum var breytt hópaskipan og ég dansaði þá á hótelinu mínu, alveg sáttur við að sleppa við þrammið yfir á hitt. Fór aðeins einu sinni út, á Casa de la Música aftur, og síðan var aftur partí á föstudeginum. Hafði ætlað mér að skoða mig betur um í miðbæ Havana á laugardeginum, en endaði á að sitja við laugina allan daginn og slaka á. Á sunnudeginum flaug ég síðan til Panama City og þaðan til Guatemala City og tók síðan rútu í fjóra tíma til að koma hingað til Quetzaltenango, eða Xela eins og bærinn er nú frekar kallaður.
Það er alveg vert að koma á framfæri að Kindle er alger bjargvættur í svona ferðalögum, styttir stundir heilmikið, stundum of mikið, án þess að maður þurfi að draga með sér 10 kíló af bókum.
Annað sem kom skemmtilega á óvart var að það var gervihnattarsjónvarp á hótelinu, þannig að enski boltinn fór ekki framhjá mér. Þökk sé tímamuninum tók ég þó ekki mjög eftir að eitthvað brúðkaup hefði verið þarna síðasta föstudaginn, þó aðeins á fréttastöðvunum.