Það er nokkuð síðan ég gerði upp árið hér á blogginu, en eru ekki blogg að koma til baka? Zuckerberg og aðrir einráðir munu missa völdin?
Ég byrjaði árið slank og fínn í Logalandinu eins og oft áður og gekk ágætlega fram eftir ári að vera duglegur í ræktinni, en annars voru fyrstu mánuðir ársins tíðindalitlir. Ég lærði reyndar að búa til íranska spínatsúpu en sú þekking verður ALDREI nýtt. En samverustundin með sumum af mínum uppáhalds var góð!
15. mars var einn af hápunktum ársins. Ég hafði njósnir af því að á landinu væri átrúnaðargoð. Ég sat fyrir honum á Ölveri, með treyju sem ég hafði fyrir 22 árum sett ártal til heiður tvennunni sem hann tryggði svo eftirminnilega. Eric Daniel Pierre Cantona, takk fyrir mig!
Fyrsta utanlandsferðin, því það eru jú oftast þær sem mér finnst bestar var farin um páskana. Eftir 12 ára hlé þar til árið áður lét ég nú líða 9 mánuði milli Ítalíuheimsókna og skrapp til Rómar þar sem ég eyddi indælli afmælishelgi og lét eftir mér að heimsækja ekki einn heldur tvo veitingastaði sem státa af hjólbarðastjörnunni góðu. Auk heldur naut ég þess að rölta um fornar slóðir, framhjá gistingunni góðu í Trastevere árið 2005 og fá mér nokkra á Campo de’ Fiori upp á góðar minningar.
Ísland tók auðvitað á móti mér með byl en það var þolanlegra en oft áður. Það var líka stutt í næstu ferð, vikuferð á Microsoft ráðstefnu í Seattle fyrir vinnuna (og mig), góð en snörp ferð.
Í lok maí var komið að hátíðahöldum. Þrjátíu ára MR stúdentar héldu fyrst epískt partí úti á Granda og nokkur okkar mættu síðan í stúdentafagnaðinn viku síðar.
En þá var orðið stutt í stóra ævintýrið, HM í Rússlandi. Allir leikir Íslands, endalaus flug, allir Moskvuflugvellir, þokkalegar eða fínar AirBnb íbúðir, utan ein! Ein frábær úrslit, ein gríðarleg vonbrigði og ein tæp. Eyvindur frændi var traustur ferðafélag tvo þriðju hluta leiðarinnar!
Á heimleiðinni tók ég tæpa viku í að ná mér niður á jörðina og gerði það í einum af mínum uppáhaldsstöðum, Sirmione á, hvar annars staðar? Ítalíu.
Það var skemmtilegasta tilviljun ársins að sama dag og ég lenti var Hafsteinn frændi með alla fjölskylduna líka að lenda í sama bæ, og fyrir vikið voru kvöldverðir mun fjölmennari og skemmtilegri en búist var við.
Ágúst sýndi loks smá sumar hér heima og bjargaði því sem bjargað varð. Ég bardúsaði ýmislegt það sem eftir var árs, fór í afmælið, á tónleika, steig á svið í (galtómri) Hörpu og lagðist svo í veikindi sem tóku af mér mesta allan október og nóvember, ekkert sem alvarlegt má teljast eftir á en var dyggur stuðningsaðili aukakílóanna sem komu, en ekki mörg.
Fyrsta desember hélt ég upp á með að klæða mig upp á, og minnugur forfeðranna setti ég upp hatt, sem ég þurfti svo að halda mér í í næðingnum við Stjórnarráðið. Fyrir hundrað árum lá pabbi veikur í spænsku veikinni og var því ekki við þann hátíðlega en nokkuð sorglega atburð þegar fullveldinu var líst.
Rétt fyrir jól varð mamma níræð og tók á móti gestum í tilefni dagsins, en fékk þó í þetta sinn að mestu að hvíla sig frá undirbúningi, nægar hefur hún haldið veislurnar í gegnum tíðina. Foreldrar voru 59 og 40 ára þegar ég kom í heiminn og það hafa verið mín mestu forréttindi að hafa þau hjá mér svo lengi sem raun ber vitni. Pabbi lést níutíu og eins árs, og allt fram á síðasta ár heilsuhraustur og alltaf jafn klár í kollinu. Sama gildir um mömmu, ég þarf oftsinnis að minna mig á að hún sé svo gömul sem raun ber vitni.
Árinu lauk næstum því með að fagna góðum vini í brúðkaupi á laugardaginn var en lýkur í kvöld endanlega á sama stað og það hófst.
Þetta var nokkuð gott ár. Ferðalögin frábær, vinnan góð, einkalífið í jafnvægi, og veikindin ekki til að hafa áhyggjur af lengur, nema til að hrista af sér slenið sem þeim óhjákvæmilega fylgdi.
Árið 2019 er óskráð bók. Auðvitað verða ferðalög, en hver þau stærri verða er óráðið, og allt annað hefur sinn vanagang í Gaulverjabæ.
Vinum og ættingjum og öðrum sem rata á þetta blogg (Lifi bloggið!) óska ég farsæls og hamingjuríks ár!
