0

Árið sem leið

Posted January 2nd, 2018. Filed under Ársuppgjör átak

Árið 2016 var ansi magnað, ef ekki fyrir annað en Evrópumótið í Frakklandi og ævintýralega reisu þar. En 2017 gaf því í flestu lítið eftir.

Það byrjaði með einkaveislu í Giljalandinu og eins og í morgun byrjaði 2. janúar á útsölu. Það var ekki af góðu, heldur illri nauðsyn að ég þurfti nauðsynlega að kaupa mér nýjar buxur, víðari en nokkru sinni fyrr og 3. janúar sagði viktin mér óvæginn sannleika: 98,3 kíló.

Ég hef ósjaldan farið í átak og 4-5 sinnum skafið af mér 15-20 kíló. Að ég hafi svo verið orðinn þyngri en nokkru sinni fyrr segir auðvitað allt sem segja þarf um átök, en skammvinnur árangur er betri en enginn og ég fór í gírinn. Afgangur af magninnkaupum á malti og appelsíni, og lítill kassi af Ferrero Rocher (sem er hæfilega vont til að það sé ekki hæft til ofneyslu) komu mér í gegnum fyrstu vikurnar af nammi- og sykurgosleysi og skyr-og-rjómi-kvölds-og-morgna og góðum hádegismötuneytismat, án pasta og hrísgrjóna og lítið af kartfölum og fyrr en varði var rútínan orðin föst.

Annan febrúar kom einn af vinnufélögunum með þá hugmynd að labba í mat. Af sjöundu upp á nítjándu hæð. Tveim mánuðum fyrr hefði ég ekki tekið þetta í mál, en núna, án þess að hafa talað um það í vinnunni var ég auðvitað á þeim stað að ég þurfti að gera eitthvað meira. Og gekk upp og niður. Þurfti reyndar að hvíla mig tvisvar á leiðinni. Og endurtók þetta daginn eftir. Og aftur. Og aftur. Og hef gert þetta á hverjum degi síðan, nema ég sé ekki alveg frískur..

Í febrúar fór ég reyndar útaðborða með þremur frábærum ferðafélögum frá Íran. Vonandi endurtaka hin Fjögur fræknu þetta aftur í ár.

Ég tísti þessu án frekari skýringa 11. febrúar. Til að halda mér við efnið.

Það tók öllu lengri tíma að ná næsta markmiði, en þá opnaði ég mig meira.

https://twitter.com/bjornfr/status/857516864397856769

Ég skrapp til Münster í apríl til að heimsækja Eyvind frænda og fjölskyldu og fara á Signal Idu… Westfalen Stadion

Vinnufélagarnir voru farin að taka eftir að ég var að minnka og einn þeirra, björgunarsveitarmaður af fjallaflandursgerð heimtaði að ég færi að skoða Esjugöngu.

Við fórum síðan um 2/3 hluta leiðarinnar upp að Steini og nokkrum vikum síðar alla leið. Það hlýtur að teljast afrek ársins hjá mér.

 

Eftir þessi ævintýri í lok júni var komið að skemmtilegasta hluta ársins. Ég fylgdi Elíasi frænda mínum á N1 mótið á Akureyri með Eyvindi föður hans og eyddi góðri helgi á Akureyri og flaug svo nær beint út til Ítalíu eins og ég bloggaði svo rækilega um.

Þyngdin fór aðeins upp en ekki að ráði eftir að bjúgur flugferðarinnar var horfinn. Síðan hélt ég áfram mínu striki og fór aðeins niður fyrir 68 kílóin einn dag en hef rokkað 68-72 síðustu mánuði. Það er auðvelt að sjá hvenær ég fór til útlanda á árinu samt! (já, og jólin…)

Það átti að fara oftar á Esjuna en varð ekki meira en næstum upp að vaði í október í roki og leiðindakulda. Sjáum hvað gerist í vor.

Síðasta hluta ársins voru það þrjár helgarferðir sem skemmtu mér. Árshátíðarferð til Sitges sá um að koma smá októberhlýju í kroppinn og smá innlit í Barcelona í leiðinni.

Í nóvember fór ég á minningarsýningu um Terry Pratchett í héraðsminjasafni Salisbury með góðum vinum.

Í desember fór ég til Manchester. Tókst að verða kaupa of stór föt (flugbjúgur?) verða hálfveikur, komast ekki á FCUM leik, en vera hress heila Queen+Adam Lambert tónleika og hriðskjálfa úr kulda og vosbúð á Manchester United – Manchester City sem ofaníkaupið tapaðist 2-0.

Í nóvember byrjaði ég líka að fara þrisvar í viku í ræktina og er búinn að vera lyfta (frekar léttum) lóðum síðan. Reyndar ekki komist síðan á Þorlák, en ef ég fer ekki á fimmtudaginn er eitthvað að.

Annars fór haustið líka í fótboltann, fyrst að spennast allur yfir möguleikanum yfir að Ísland kæmist á HM og svo þessi ógleymanlega gleði þegar Ísland komst á HM. EM fararnir hittust yfir HM drættinum og ferðalag til Rússlands í sumar mun verða að veruleika.

Árið 2018 verður frábært ár!