Sofnaði snemma á laugardaginn, vaknaði á skikkanlegum tíma til að taka venjulega morgunnetrúntinn, sami beisik morgunverðurinn og út i áttinna að Grand Bazaar. Sem er auðvitað ekki opinn á sunnudögum þannig það var bara að taka strikið út að Topkapı höllinni! Sem ég tók sveiginn kringum Ægissif byrjaði að rigna. OG RIGNA. Þó ég væri ekki kominn að innganginum fyrr en um hálf tíu var samt tiltölulega stutt röð gegnum fyrsta hliðið sem var bara öryggisleit. Þegar ég var kominn í gegn ákvað ég að beita skynsemi og bíða af mér sturtuna.

pic.twitter.com/6KCnFtFr0t

— Björn Friðgeir Björnsson (@bjornfr) April 14, 2019

Það tókst, varði ekki nema um tíu mínútur.

Við tók ganga yfir fyrsta forgarðinn, engin bið í miðasölunni og beint inn. Höllin er ekki eins gígantískt hlaðin og evrópskar hallir á sömu öldum, þó skreytingarnar séu (oftast nær) gríðarfallegar. Ég skoðað vopnasafnið (mjög töff), helgiminjasafnið (sá suðupott Abrahams og er ekki samur eftir), aðalminjasafnið var lokað vegna viðgerða, og borgaði mig svo sérstaklega inn í haremið og það var vel þess virði. Það var ekki bara kvennabúr heldur líka híbýli súltansins, súltansmóðurinnar og aðaleiginkvennanna. Móttökuherbergið og íverustaður súltansins voru alveg sérstaklega flott herbergi en almennt var gríðar gaman að koma þarna, margt mjög flott.

Þegar nóg var skoðað rölti ég til baka (og nú var miðasölubiðröð og haugur af fólki alls staðar. Ég gekk hinu megin Ægissifjar og bláu moskunnar frá gærdeginum, stoppaði á þokkalegum veitingastað og fékk mér calamari og kjúklingakebap sem var hvort tveggja mjög gott. Læt fylgja mynd af þrengstu götu sem ég hef gengið með umferð, það var rúta við rútu sem fór þessa leið, á meðan ég skaust milli þeirra til að velja þann vegarhelming sem virtist þó vera mannsbreidd milli veggjar og bíls.

Heim á hótel og beið eftir næsta verkefni.

Það var að fara á Fenerbahçe – Galatasaray. Þegar ég ljóstraði ferðaáformum mínum upp við Þórmund vin minn var það hann sem for og fann út að af einskærri tilviljun væri ég hér í Istanbúl þegar þessi einn af þrem mögnuðustu borgarslögum heims færi fram.

Ég af venju hummaði hlutina fram af mér og pantaði samt á endanum svokallað Passolig kort sem er nauðsynlegt til að fá miða og komast inn á völlinn, og keypti síðan miða af traustri en siðferðilega vafasamri síðu á netinu. Kortið átti að afhendast á vellinum en miðinn rafrænt.

Á fimmtudaginn kom fyrsta höfnunin, miðasalinn gat ekki afhenti miðann til sölusíðunnar og þau buðu mér nýjan sem ég þáði.

Sama gerðist á föstudaginn!

Og þrátt fyrir mikla bið þá gerðist það að rafræna afhendingin gerðist ekki í þessari þriðju tilraun, án þess að sölusíðan segði það sama og í fyrri skiptin.

Í millitíðinni var ég kominn á völlinn (tók taxa auminginn sem ég er) og varð vitni að þessu, nokkuð frá vellinum.

Í almenningsgarði skammt frá vellinum var stemmingin enn svaðalegri, blysin á lofti og sungið af krafti.

Ég fór inn á öryggissvæðið kringum völlinn og fann á endanum Passolig afhendingarpunkt. Hitti Þjóðverja og Hollendinga sem voru í svipuðum erindagjörðum. Drengurinn í afgreiðslunni vildi ekkert fyrir mig gera, ég var ekki með miða og Passolig kortið mitt? Jú, kemur á morgun.

Þá gafst ég eiginlega upp, en var þó ekki tilbúinn að fara, fylgdist með stemmingunni við völlinn þangað til leikurinn hófst og notaði þá leigubílaapp Istanbúl til að koma mér heim.

Rétt er að benda á að Şükrü Saracoğlu völlurinn er í Asíu, ég fór bílagöngin þangað, en langa hringinn á brú til baka og sá mikið af borginni fyrir vikið.

TripAdvisor segir mér að staður nr 1 í Istanbúl sé hér á næsta horni, 30 metrum frá, fer á hann í kvöld en í gærkvöld fór ég á númer 7, sem er í næstu götu við, steinsnar frá herberginu mínu sem snýr jú út að bakgarðinum (eða ekki garðinum). Það var ágætt, reyndar fékk ég fyllt nautakjöt ekki kjúlla, er of latur til að gera athugasemdir við svoleiðis, en tónlistarvalið var einkennilegt, fékk að heyra í beit Life is live; Brother Louie; Cherie Cherie Lady; og Modern Talking. Evródiskó af bestu gerð.

En ég svaf vel í nótt og vaknaði nógu snemma til að taka netrúnt og blogg, áður en farið er í þennan létta morgunverð og svo basarinn.