Istanbúl – Dagur eitt
Það góða við að heyra illa og ekki neitt að ráði af tilkynningum à flugvélum var à gær að þegar við bÃðum à klukkutÃma úti à vél eftir að taka af stað ákvað ég að hafa engar áhyggjur heldur bara bÃða.
Enda komumst við à loftið á endanum, ekki eins og Bragi, Tomas, Aðalsteinn og eflaust fleiri. Ãstæðan fyrir hvað ég var slakur var sú að mÃn beið sjö tima bið á Heathrow hvort heldur er. Ég þurfti að sækja töskuna en á móti kom að ég gat tékkað hana inn strax og hefði þvà getað skroppið inn à bæ en nennti ekki að stressa mig á þvà og hékk heldur á börum og kaffihúsum. Fór loksins inn á öryggissvæðið, keypti þau rafmagnstengi sem gleymst hafði að pakka og steig loks um borð à vélina til Istanbúl.
Einhver seinkun var á henni og það var vel rúmlega miðnætti að staðartÃma þegar við lentum. I vegabréfaskoðuninni var ég að vorkenna foreldrum með stráka sem virtust sex, fjögurra og hálfs, þriggja og eins árs þegar sá yngsti var að grenja en sú vorkunn hvarf þvà þau voru næst á undan mér… og tók hátt à tÃu mÃnútur að koma pappÃrunum þeirra á hreint.
SÃðan tókst mér að fara á vitlaust band að bÃða eftir töskunni og eyddi hálftÃma þar. Vildi til að annar úr sömu vél gerði það sama og hann fattaði.
Þá loksins fékk ég töskuna og fór út þar sem átti að bÃða mÃn hótelpikköpp. Kom à ljós að það var hópafgreiðsla. Við vorum tÃu sett af farþegum sem þurfti að smala og svo fara og hreinlega finna bÃla fyrir okkur úr venjulegu leigubÃlaröðinni. Mjög efficient. Not.
Lagði sumsé af stað frá flugvellinum kl 2 og var kominn á hótel 2:40. Og à svefn um 3. Stillti vekjarann á 11. heh. heheh. hehehe.
Auðvitað vaknaði ég svo kl sjö à morgun og var bara hress. Spændi à mig morgunmat af ódýrari buffet gerðinni og óð út vel fyrir nÃu.
Er ekki langt frá megintúristastöðum gamla bæjarins og var kominn à tiltölulega stutta röð fyrir utan Ægissif fyrir opnun kl nÃu.
Ég get eiginlega ekki lýst þessari fimmtánhundruð ára byggingu. Hún er að hluta geysilúin, stillansar inni, og svolÃtið skrýtið að ganga þar um.
En engu að sÃður og þrátt fyrir allt þá sést hvað hún er ægifögur og áhrifamikil.
Næsta stopp var fyrsta moskan af þrem: Bláa moskan. Falleg!
Meira um moskur sÃðar à pistlinum. Næst leit ég inn à grafhýsi Sultans Ahmed. Myndirnar þar tók ég allar á myndavélina og þær bÃða. LÃtið grafhýsi en afskaplega fallegt! StÃlhreint eins og múslimskar trúarbyggingar en ótrúlega haglega skreytt.
Næst ætlaði ég à vatnsgeymslu basilikunnar – Basilica Cistern. Stutt röð! EN! Reiðufé eingöng og minns ekki búinn að taka út. Þá var bara að finna veitingastað, fá sér grillaðan hal… hellim ost og lamb ŞiÅŸ Kebap. SÃðan à hraðbanka og à miklu lengri röð. En niður à vatnshýsið komst ég og þó að vantaði svolÃtið upp á Bond stemminguna, þá var þetta ansi magnað! Eins og vÃðar er verið að gera við og eitthvað um afgirt svæði og stillansa.
Þá var að steðja út að Bazar. à leiðinni leit ég inn à eina minni mosku, Nuruosmanyie moskuna og fannst gaman að þvÃ, með þvà að sjá eina aðeins minni à sniðum kemst maður nær kjarnanum.
Ég labbaði inn à Bazarinn, og beina leið à gegn. Stefni á að eyða aðeins meiri tÃma þar á morgun. Tók à staðinn strikið út að stærstu mosku borgarinnar, Süleymaniye moskuna og dáðist að henni og umhverfi hennar, en það er eins og vera ber með þjónustu við trúaða á borð við baðhús, skóla og spÃtala.
Eftir að hafa skoðað ófáar moskur à Ãran og nú þessar þrjár (og Ægisif) þá er ég alltaf að verða hrifnari af þessum stÃl. Skreytingarleysið er afskaplega einkennilegt þeim sem skoðað hafa helst kaþólskar risakirkjur útlöndum, en þegar nánar er skoðað, og ekki sÃst þegar maður sér trúaða við bænir þá kemur betur à ljós hversu viðeigandi umhverfið er. Fegurðin rÃkir þó hún sé oft à mynstrum og skrautskrift eingöngu en minnir þannig á til hvers byggingin er, að færa tilbeiðandann nær guði. Það eru engir dýrlingar að þvælast fyrir, að ert bara þú, og guð, og spámaðurinn.
GrÃðarlega áhrifamikið.
Tók svo strikið heim, lét plata mig að skoða teppi á leiðinni og endaði á að vera snuðaður þegar ég keypti bara sætindi af sölumanninum en ekkert teppi. Ojæa, ég fékk allavega nammi. Þó það hafi verið à dýrari kantinum. Miðað við hér á landi á. Ekki heima. Ef einhver elskar lokum, eða ‘turkish delight’ er viðkomandi velkominn þegar ég kem. Nei, þetta er minnst af þessu rósadóti sem Englendingar þekkja best. Prýðisstöff.
En ég er allavega heima á herbergi að reyna að ákveða hvort ég eigi að nenna út að finna mér mat. Að lokum er hér vel beygð panorama sem horfir til austurs frá Suleymanyi moskunni