HM er lokið – fyrir okkur.
Sit à AirBnB Ãbúð à Rostov við Don, daginn eftir sÃðasta leik Ãslands á HM 2018. annað stórmótið à röð sem ég fylgi Ãslandi á frá upphafi til enda.
Þetta er setning sem mig hefði bara dreymt um segja sem strákur, og þá auðvitað à það villtum draumum að það var ég sem var með númer nÃu á bakinu, sama hversu augljóst það var að ég var með knattspyrnuhæfileika sÃmastaurs.
En ekki einasta gerðist þetta, heldur fórum við alla leið à fjórðungsúrslit á EM og þó að við hefðum nú á HM dregist i grÃðarsterkan riðil þá voru væntingarnar eitthvað svo skrýtnar að þó enginn byggist við neinu, þá bjuggust samt öll við að við færum áfram þvà við erum jú Ãsland.
Jafnteflið við ArgentÃnu var sannarlega einn af hápunktum fotboltaáhorfs mÃns. Ég fékk að vera fyrir aftan markið sem Alfreð skoraði à og sem Hannes stöðvaði vÃtið frá Messi à að fara inn Ã. Eftir það skrúfuðumst við upp og vissum að sigur gegn NÃgerÃu væri sannarlega möguleiki. En à ofurhitanum à Volgograd var leikurinn aðeins of langur. Fyrri hálfleikurinn var sá besti sem ég hef séð Ãsland spila á stórmóti en við náðum ekki að nýta færin. NÃgerÃa átti svo seinni hálfleik svikalaust.
VIð vissum fyrir Króatiuleikinn að allt var opið. Króatar settu varaliðið inn á og Ãsland átti leikinn að stórum hluta en aftur fórst fyrir að nýta færin.
Þegar ArgentÃna skoraði sigurmark sitt áttum við alla heimsins von à um tvær mÃnútur áður en Króatar slökktu hana, og hvÃlÃk von.
Það er fyrir svona von og þrá sem við horfum á fótbolta. Ekki bara til að vinna mót og sigra andstæðinginn heldur til að upplifa allan þennan tilfinningarússÃbana yfir hlutum sem i stóra samhenginun skipta engu máli, en skipta á þessum augnablikum öllu máli.
Þetta var keppnin sem ég bjóst alveg eins við sÃðast, bara betri. Ég hefði komið heim stoltur stuðningsmaður með þrjú 2-0 töp Ãslands að baki, bara ef strákarnir stóðu sig og héldu haus.
Það gerðu þeir svo sannarlega. Jafnteflið gegn ArgentÃnu var frábært, Vonbrigðin yfir NÃgerÃutapinu yfirskyggðu það góða à þeim leik, og leikurinn à gærkvöldi var frábær skemmtun.
Ãsland var ein af þrettán Evrópuþjóðum á HM. Holland, Tyrkland, Skotland, Wales (og Gareth Bale), Ãrland, Norður-Ãrland, Tékkar, Slóvakar… og elsku ÃtalÃa mÃn sem ég fer til á föstudaginn, allar þessar þjóðir sátu heima og horfðu á HM eins og við höfum alltaf gert, án þátttöku.
Við erum það góð à fótbolta að við vildum, og ætluðumst smá til að Ãsland væri meðal 16 bestu þjóðanna á HM. En á svona mótum er oft stutt á milli afreka og vonbrigða. à þetta skiptið voru það vonbrigðin sem unnu, en við megum aldrei hætta að þakka fyrir að fá að sjá Ãsland á HM.
Næst er það þjóðadeildin, þar sem verkefnið er að taka stg af Sviss og BelgÃu þannig að þegar 10 bestu liðunum af 12 à A deild verður raðað à 10 efstu sætin i riðlunum à undankeppni EM 2020 þá verði Ãsland þar á meðal og sleppi við 9 bestu liðin à Evrópu. Og kannske, bara kannske! þá verður KróatÃa þá ekki andstæðingar okkar úr öðrum styrkleikaflokki.
Þessi hópur eldist og við vitum ekki hvað tekur við, en við vitum að kjarninn à honum getur, ef vel gengur, komið okkur á EM 2020, og sÃðan á HM 2022.
Ævintýrið getur haldið áfram, sú er vonin.
[…] þá var orðið stutt à stóra ævintýrið, HM à Rússlandi. Allir leikir Ãslands, endalaus flug, allir Moskvuflugvellir, þokkalegar eða fÃnar AirBnb […]