à þættinum ‘VÃðsjá’ à gær(*) kom Ólafur GÃslason listfræðingur fram til að tjá sig um fjölmiðla og heimsmynd. Hann byrjaði á að tala um McLuhan og ‘fjölmiðillinn er fréttin’ og virtist halda fram að ‘netið’ sé eina fréttin á ‘netinu’ og ‘að vera ‘bundinn à þessum heimi’. SÃðan tókst honum á einhvern undarlega hátt að koma fordómum sÃnum um samskipti á netinu að:
mannleg tilvera er orðin að einhvers konar mynd sem byggist á einhverjum netheimi sem er fullkomlega úr tengslum við það sem er raunverulegt
SÃðan kom eitthvað um að maður hefði skófluna og hakann til að takast á við heiminn og þyrfti á sÃnum forsendum að takast á við hann, en núna hefðum við ‘ekkert til að standa á og það er skelfilegt’.
Það er búið að læsa okkur inn à net sem er net allt að þvà yfirskilvitlegs valds. Veröld netsins, það er hámark einsemdarinnar, að vera á netinu, vegna þess að þú ert ekki à raunverulegu sambandi við nokkra manneskju á netinu. Þú talar bara við sjálfan þig og einhverjar þúsundir manna sem kannske eru einhvers staðar, þú ert algerlega ??laus og tekur aldrei à hendina á þvà og horfir aldrei à augun á þvà og tekst þannig ekki á við heiminn á netinu eins og þú gerir t.d. með hakanum eða skóflunni.
Nokkuð ljóst er að Ólafur hefur aldrei tekið þátt à samfélagi á netinu, nema kannske spjallþráðum á Eyjunni, sem vissulega eru sorapyttur og má à raun þakka fyrir að enginn er hamarinn eða skóflan þar enda færu þá margir blæðandi frá. Ég hef tekið þátt à nokkrum samfélögum á netinu og alltaf hefur samfélagið orðið áfjáð à að hittast à raunveruleikanum, vináttubönd sem myndast á netinu færast yfir à raunheima hamarsins og skóflunnar, amk eins og Ólafur vill hafa það. Stundum er það jafnvel þannig að sterk vináttubönd haldast árum og áratugum saman þrátt fyrir að vinirnir hittist aldrei.
à sama hátt held ég t.d. sambandi à gegnum netið við vini og ættingja sem ég þekki úr raunheimum. Er vináttan sú óraunveruleg og ómerkileg eða hvað? Þá velti ég fyrir mér hvort Ólafur væri jafn andvÃgur bréfavináttu þeirri sem Ãslendingar fyrri tÃma og héldu þannig sambandi milli landa og álfa, hvort sem það eru Hafnarstúdentar sem skrifa heim eða Vesturfarar sem halda à áratugi bréfasambandi við ættingja à gamla landinu.
Ég ætla ekkert að draga úr þvà að à mörg samskiptin á netinu eru grimmari og hvassari en væru nokkurn tÃmann à raunheimum en það dregur ekkert úr jákvæðu hliðunum.
Að lokum vil ég taka fram að ég er nokkuð viss um að ég fari ekki mannavillt þegar ég segi að Ólafur hafi verið fararstjóri à ferðum mÃnum til ÃtalÃu fyrir rúmum 20 árum og var án efa besti og skemmtilegasti leiðsögumaður á erlendri grund sem ég hef haft.
<viðbót: Þorsteinn Mar segir það sem segja þarf um hvernig haga á sér á spjallþráðum >
(*) Hvað er með þetta stef á bakvið, er það gert til maður gæti ekki hlustað á þáttinn? Gerði mér amk mjög erfitt að hlusta.