Í kvöld er ég óumræðilega hamingjusamur.

Ég vissi að það hlaut að vera ástæða fyrir því að mér er vel við ketti.

Ekki hafði ég mörg orð fyrsta leikinn, tap gegn Selfossi var óþarfi, missa mann útaf í algerri vitleysu og tapa niður unnum leik. Rétt þó að minnast á að þetta var fyrsti leikur sem systkinin úr Logalandinu koma á.
Þetta var betra í dag. KA tekið á hraðanum í fyrri hálfleik, 2 mörk á 1 mínútu og síðan maður rekinn útaf sem ég sá ekki hvað var, strax í upphafi seinni hálfleiks. Það var samt eins gott að Høyer setti eitt beint úr horni, því KA sótti og sótti undir lokin án þess að hafa erindi sem erfið. Góð þrjú stig í hús, en enn þarf að bæta í.
Á morgun verður síðan brotið undan svölunum hjá mér… komst að því að þar er allt vel sprungið og gott ef ekki hálflaust. Ekki seinna vænna að byrja niðurbrotið enda verður garðurinn fjarlægður í vikunni. Allt að gerast í G22

Eins og ætið á vorin, þá taka leiktíðirnar við hvor af annarri.
Fyrsti leikur Víkings í fyrstu deild hefst eftir 40 mínútur. Liðinu er spáð góðu gengi í sumar, vonandi að það gangi eftir, en gamlir stresshausar eins og ég eru alltaf svolítið svartsýnir, a.m.k. áður en vitað er hvernig liðið stendur sig í alvöru leikjum.
Það ætti þó alla vega að vera betra sumar í ár en fyrra hvað eitt varðar, ég sá nefnilega ekki einn einasta sigurleik Víkings í fyrra, þeir voru fáir og ég missti af þeim öllum.

Morguninn eftir meistaratitil er sætur. 10 titlar fyrir Sörinn og Ryan, og Scholes með átta ef mér skjátlast ekki og þar með búinn að jafna Hansen og Neal. Sætt að okkar titlahæstu menn eru sóknarsnillingar en hjá Liverpool eru það varnarmenn… segir svolítið, kannske.
Þegar litið er fjögur ár aftur í tímann byrjuðum við tímabilið með leik á móti Chelsea sem tapaðist naumlega, 0-1. Miðjan þann dag var Fortune, Miller, Djemba-Djemba og Giggs. Scholes og Alan Smith voru frammi og Keane í vörninni ásamt O’Shea, Silvestre og Gary Neville. Tim Howard var í markinu. Saha og van Nistelrooy voru meiddir og bekkurinn var Ricardo, Phil Neville, Bellion, Richardson og Forlan.
Það er fátt sem sýnir jafn vel hversu stórfenglegt uppbyggingarstarf hefur verið unnið síðan. Af þessum eru Giggs og Scholes enn í fremstu röð, O’Shea varamaður, Silvestre og Che Neville spila ekkert vegna meiðsla þetta árið og Saha er bara Saha. Aðrir eru farnir.
Ronaldo var kominn en spilaði ekki þennan leik og nokkrum vikum síðar var Rooney keyptur. Það tók tvö Chelsea sigurtímabil til að brjótast út úr púpunni og fjórða stórlið SAF er orðið raunin. Núna þarf bara smiðshöggið, sigur í Moskvu.
En hvað sem hver segir, þegar ég verð beðinn um besta byrjunarliðið sem sent hefur verið út á völlinn til að sigra og spila ‘the United way’ er enn langt í að þeir Schmeichel, Parker, Irwin, Bruce, Pallister, Keane, Ince, Kansjelskís, Giggs, Cantona og Hughes missi heiðursæti sitt í mínum huga.

Alltaf einhvern veginn svo að ef ég trassa í 2-3 daga að skrifa um eitthvað sem gerðist, þá endar það svo að ekkert er skrifað.
En síðasta helgi var hreinlega of skemmtileg til að hún sleppi við að vera fest á blogg. Hún byrjaði á stórfínu vinnupartíi upp við Elliðavatn á miðvikudegi. Partíið var síðan ekki verra fyrir það að Liverpoolarar voru ekki frá sér af gleði allt kvöldið, en þeir voru samt ekkert að skemmta sér neitt minna fyrir vikið. Ég tók skynsama ákvörðun, var á bíl og var því ferskur sem fjóla daginn eftir, 1. maí, og brá mér í Víkina til að taka þátt í árlegri fjölskylduhátíð, sem í þetta sinn var viku fseinna en venjulega og var byrjunin á þriggja daga afmælishátíð. Afmælissýningin sem ég tók smá þátt í að setja upp var opnun og er hún sérlega flott, allir hvattir til að sækja hana, opin næstu 2 mánuði í kjallara Víkurinnar.
Á föstudaginn var síðan afmæliskvöldverðurinn. 500 Víkingar fylltu aðalsal Hilton Nordica og skemmtu sér stórkostlega. Þetta verður til að setja aukinn kraft í félagslíf Víkings því Víkingar finna hvað er gaman þegar við komum saman.
Aftur var ég á bíl og kom sér vel því laugardagurinn var langur, hófst með United sigri á West Ham, síðan enn og aftur í Víkina þar sem haldinn var hátíðafundur þar sem megindagskráin var heiðrun alla þeirra mörgu Víkinga sem hafa unnið óeigingjarnt starf fyrir félagið. Ég hef sum af þeim grunuð að vera að vinna með fleiri stundir í sólarhringnum en við hin, slík er eljusemin.
Frá Víkinni var haldið beint í partí ársins. 20 ára stúdentsafmælið var tekið með trukki og dýfu, flott forpartí og æðisleg veisla í Viðey. Stuðið var sem aldrei fyrr og árin, sem þó íþyngja fæstum, hrundu í burt og það var tjúttað fram á nótt. Ég veit að það var ekki nokkur þarna sem ekki skemmti sér stórkostlega.
Eftir stuttan rúnt í miðbænum hélt heim, þreyttur og glaður.
Bónus helgarinnar var að með sigri í umspili komst FC United of Manchester enn upp um deild. Nú fer þetta væntanlega að verða erfiðara. Hinn FC bloggari Íslands er nú þegar búin að minnast á þennan sigur, en því miður fyrir hana og aðra stuðningsmenn Halifaxhrepps lítur út fyrir að greiðslustöðvunin sé einungis stoppistöð á leið í gjaldþrot og að lið sem fyrrum var ástsælt á Íslandi muni brátt heyra sögunni til.
En brátt verður kominn tími til að gleyma kröggum neðrideildarliða í bili og horfa á ríku liðin og vona að United standi uppi sem meistarar eftir tæpa fjóra tíma!