Ferðin til Englands fór eins og við var búist. Eþíópíski maturinn var ekki alveg eins góður og ég vonaði, en kaffið sló öll met. Brennt á staðnum og alles. Þvílík upplifun. Daginn eftir fékk ég svo að sjá England vinna Ashes. Meiri háttar gaman, en auðvitað sá maður oft lítið, þess vegna var sér í lagi gaman að sjá besta snúningsverpil allra tíma kasta, það kom fyrir að maður grillti í kúluna á leiðinni úr hendinni á honum og þangað til kylfill sló! Stemmingin jókst eftir því sem á daginn leið og hægt og rólega var ljóst að Kevin Pietersen var að tryggja jafnteflið. Er samt ekki á því að ég geri margar fleiri ferðir sérstaklega til að fara á krikket 🙂 Myndir af leiknum eru hér, set þetta vonandi upp með thumbnails og solis í dag.
Svo fór ég á Kínastað sem ég þekki, fékk vondan krabba, en góða stökka önd. (Harbour City á Gerrard Street). Þriðjudagslönsj var á Chowki. Maturinn var fínn eins og áður, en þjónustan slæm. T.d. volg kók (“Til þess erum við með ís í glasinu, sör”). Held að aumingjabloggarinn Þórmundur hefði orðið nokkuð foj!
Föstudagurinn var snilld. Víkingar tryggðu sætið í úrvalsdeild að ári í einhverju leiðinlegasta veðri sem hægt er að spila fótbolta í. Á eftir var fagnað mikið og vel en ég skaust á braut tiltöluglega snemma í vinnupartí og síðan á Sálarball. Er rétt núna á sunnudeg að ná mér… í eyrum. Var með syngjandi suð og þrýsting í eyrum í allan gærdag. Þvílíkur hávaði. Ég heyrði ekki bofs þegar ég var að reyna halda uppi samræðum á ballinu, þannig að ég virkaði örugglega illa stemmdur. En þetta var bara ágætt.

— færslan er víst orðin of löng, framhald í næstu —